Olyotya! (Hallo in Luganda)

In Gulu gingen de schoolbezoeken allemaal goed, hoewel de studenten wel erg graag pennen wilden hebben. Op iedere school moesten we grote moeite doen de pennen te verdelen, terwijl de lokaaltjes vaak zo vol zaten dat we zelf niet konden rondlopen door de klas. Per school ongeveer 85% goed ingevulde enquetes teruggekregen. Het invullen blijkt voor leerlingen nog best moeilijk, zeker omdat ze nooit enquetes invullen en het dus niet gewend zijn. We hebben de meesten teruggestuurd wanneer niet alle vragen waren beantwoord, maar soms waren er teveel tegelijk klaar en glipten ze ons voorbij.

Vrijdag op mijn verjaardag waren we beiden ziek, nog geen moment last gehad van het lokale eten... Waar het door komt weten we nogsteeds niet, maar al met al stonden we met een lege maag en zwetend voor de klas... ‘s Middags ging het gelukkig weer beter en we hebben in Gulu een wijntje op de kop weten te tikken om ‘s avonds te drinken. Niet dat de Warangi niet goed smaakte, die is heerlijk (mits je hem mixt met bitterlemon). De wijn was niet te drinken, maar het ging om het idee. Ik had snoep meegenomen voor de mensen die in het hostel werken en die nu onze ‘vrienden' zijn geworden in Gulu. Ze hadden binnen een paar minuten kaarsjes op tafel staan die ik uit moest blazen, en ze zongen, heel schattig!

Zaterdag weer naar Kampala, lange rit, maar ging top! Zondag nog een dagje naar de evenaar geweest. Het is ruim een uur hobbelen in een busje, maar dan lijkt de wereld ineens wel heel klein als je met één been op het noordelijk- en één been op het zuidelijk-halfrond kan staan. ‘s Avonds ging Boudewijn met een taxi naar Entebbe, voor de terugvlucht naar Nederland.

Nu, dus alleen in Kampala, maar als ik me in de ochtendspits van Kampala begeef (minstens zo erg als die in Amsterdam), voel ik me hier helemaal thuis. Het is een erg drukke en grote stad, met veel inwoners, die zich tussen 7.00 en 20.00 uur allemaal in het centrum lijken te bevinden. De busjes, boda-boda's, lopende mensen, kruiwagens, koeien etc. lopen allemaal kris kras door elkaar. Op de scholen hier is ontzettend veel discipline bijgebracht, want het gaat top met de enquetes! De leerlingen zijn iets meer gewend vragen in te vullen dus er komen meer enquetes goed terug, daarnaast is er geen gezeur om meer pennen en vinden ze het fantastisch dat ze die mogen houden!

Deze week verblijf ik bij IC Uganda, een organisatie die is opgezet door een Nederlander. Ze hebben ook een guesthouse waar vrijwilligers en medewerkers verblijven en daar slaap ik nu dus ook. Er is nog een andere Nederlander, Erik, hij gaat management en communicatie trainingen geven aan Ugandese bestuurders. Verder zijn er alleen Ugandesen dus zal ik me nog maar eens werpen op wat woordjes Luganda! ;-)

Tot snel! Heel erg bedankt voor alle berichtjes op de site en de smsjes/mailtjes/belletjes op mijn verjaardag!

Liefs, Martine