In Copacabana hebben we Gijs ontmoet (één van de twee Nederlanders die we al kenden uit Ecuador) en we hebben een week samen gereisd. Dit bleek erg gezellig. Na het ontspannen in Copacabana zijn we met een bus, die halverwege op een soort van boot moest, naar La Paz gegaan. Wij zaten trouwens op een minstens zo gammele boot te kijken of ons busje de overkant zou halen...

In La Paz hebben we een dagje rondgelopen en ons o.a. verbaasd over de levende zebra´s die je helpen bij het oversteken. Een overheidscampagne tegen de verkeersdoden. Het schijnt al een paar jaar te werken. Ons leidde het meer af... La Paz is een drukke stad met enkele bezienswaardigheden, maar onze activiteiten vonden stiekem vooral buiten La Paz plaats.

Allereerst zijn we met een mountainbike de ¨Worlds Most Dangerous Road¨ afgeraced. Een hoogteverschil van 3600 meter (begonnen op 4800 meter hoogte) over smalle paden met afgronden. Uiteraard een goede begeleiding, maar wel een super spannende ervaring. Vooral toen Gijs iets te hard in de voorrem kneep en viel. Gelukkig zonder gevolgen.

Daarna zijn we drie dagen naar de jungle gegaan. Met een klein propellorvliegtuigje moesten we landen op een grasveldje dat de landingsbaan was. Een spannende landing met een goede dreun. Vanuit het plaatsje Rurrenabaque zijn we vervolgens met een jeep (drie uur lang over een zandweg, oftewel bruin van het stof) richting een rivier gegaan waar we onszelf installeerden in een bootje dat ons naar een lodge bracht. We hebben deze dagen erg veel dieren gezien, zoals aligators, kaaimannen, schildpadden, dolfijnen, papegaaien en andere vogels. Daarnaast zijn we in het moeras op zoek gegaan naar Anaconda´s, hebben we een nachttour over de rivier gedaan en hebben we naar piranha´s gevist. Het was erg geslaagd.

De terugvlucht naar La Paz was er één met enorme turbulentie. De piloot had zijn handen vol aan het recht houden van het toestel, terwijl de bergachtige horizon af en toe uit het zicht verdween. We waren blij toen we weer op de grond stonden.

Na nog een dagje La Paz zijn we met een nachtbus naar Sucre gegaan. Het was koud in de bus, heel erg koud. Volgende keer gaat de slaapzak mee.

Sucre is een erg leuke stad met prachtige witte gebouwen (Europese invloeden) en geldt eigenlijk als dé stad van Bolivia. 200 jaar geleden werd hier de onafhankelijkheidsverklaring getekend.

Morgen reizen we richting Potosi, de hoogste stad ter wereld.

Liefs ons